De plaats van levering van elektronische B2C diensten in EU is sinds 2015 buitengewoon belangrijk voor de btw heffing. Kern van de nieuwe wetgeving is dat de btw heffing plaats vindt in het land van gebruik. De plaats van levering is daarvoor een belangrijk gegeven. (Dit artikel is op 6-9-2021 aangepast aan de nieuwe btw regels per 1-7-2021)
Tot en met 31 december 2014 werd de btw over digitale diensten geheven in het land waar de leverancier was gevestigd.
Vanaf 1 januari 2015 zal jij als aanbieder van digitale diensten aan buitenlandse particuliere klanten de in het land van de klant geldende btw in rekening moeten brengen. Je moet om die reden bij elke dienst aan een particuliere klant in EU beoordelen in welk land je btw moet afdragen. Hierbij wordt meestal aangenomen dat de plaats van levering ligt in het land waar de dienst gebruikt wordt.
Indien de totale omzet met afstandsverkopen en digitale diensten voor alle EU-landen (excl. NL) samen minder dan €10.000 per jaar is, mag je NL-btw rekenen.
Verantwoordelijkheid voor plaats van levering
De nieuwe btw-wet legt de verantwoordelijkheid voor het achterhalen van de plaats van levering bij jou als ondernemer. Dat is nog niet zo eenvoudig!
Om maar eens een voorbeeld te noemen: mijn zwager is Nederlander, werkt in Duitsland voor een Duitse werkgever. Hij gaat voor zijn werkgever vanaf Brussel met een vliegtuig naar een opdrachtgever in Oostenrijk. In het vliegtuig koopt hij via jouw webwinkel een e-book.
Tot 31 december 2014 droeg je de btw gewoon af in Nederland. Onder de nieuwe wet is dat veel minder duidelijk. Want in welk land moet je nu aangifte btw doen? Hoe weet je wat de plaats van levering was op het moment van betaling?
Digitale diensten
Om welke digitale diensten gaat het?
De site van de belastingdienst noemt 3 groepen diensten:
- elektronische diensten
- telecommunicatiediensten
- radio- en televisieomroepdiensten.
Voor onze doelgroep is de plaats van levering van alleen de elektronische diensten van belang.
Wat zijn elektronische diensten?
Volgens de definitie op de site van de Belastingdienst:
Dit zijn diensten die over het internet of een digitaal netwerk worden geleverd. Ze zijn grotendeels geautomatiseerd en kunnen niet zonder informatietechnologie worden geleverd.
Voorbeelden:
online verkeersinformatie en -weerberichten, online dagbladen en –tijdschriften, online gegevensopslag, toegang tot of downloaden van software, gebruik van zoekmachines en online spelen.
Hier moet wel de kanttekening bij geplaatst worden dat het uitwisselen van berichten langs de elektronische weg tussen de dienstverrichter en afnemer, niet hoeft te betekenen dat de verrichte dienst een elektronische dienst is.
Plaats van levering meestal bepalend voor btw heffing
Dat voortaan de plaats van levering belangrijk is, betekent dat jij voor elke afzonderlijke dienst moet bepalen waar die dienst is afgenomen. In de wetgeving zijn hiervoor de volgende richtlijnen gegeven.
Als jij elektronische diensten verricht (levert) op een plaats waar de afnemer fysiek aanwezig moet zijn, mag je ervan uitgaan dat de afnemer op deze plaats is gevestigd. Het wordt dan “vermoed” dat het werkelijke gebruik en de werkelijke exploitatie van de dienst hier plaats te vinden. Denk hierbij aan elektronische diensten die worden verleend op een locatie als een wifi-hotspot, internetcafé of hotellobby.
Als de bovenstaande plaats zich bevindt aan boord van een vliegtuig, trein of schip, binnen de EU, wordt de plaats van levering geacht te liggen in het land van vertrek van dat vliegtuig, trein of schip.
Als de dienst wordt aangeboden via een vaste aansluiting in een woning mag je ervan uitgaan dat de afnemer gevestigd is op de plaats waar de vaste lijn geïnstalleerd is.
Als je een dienst verleent via een mobiel netwerk dan wordt aangenomen dat de plaats van levering ligt in het land dat wordt geïdentificeerd aan de hand van de mobiele landencode van de simkaart.
Van diensten die bestaan uit de het doorzenden van signalen met behulp van een decoder of soortgelijk toestel, is de plaats van de levering daar waar het toestel is geïnstalleerd.
Plaats van levering bepalen op andere wijze
Bovenstaande richtlijnen heeft de wetgever als mogelijkheid aangereikt om de plaats van levering te bepalen, zonder dat je andere informatie bij jouw klanten hoeft op te vragen. Voor veel ondernemers zal het uit kostenoverwegingen niet mogelijk zijn om op deze technische wijze de plaats van levering vast te stellen.
De plaats van levering bepalen mag je ook op andere wijze doen. Als leverancier van digitale diensten zal jij tenslotte moeten beoordelen in welk land jouw dienst wordt gebruikt. Volgens de wetgever moet je hiervoor dan 3 niet-tegenstrijdige bewijsmiddelen hebben, zoals het factuuradres, bankgegevens, het internetprotocoladres (IP-adres) of andere zakelijke gegevens.
Is jouw omzet digitale diensten in lopende en voorgaande jaar niet hoger dan €100.000? Dan is vanaf 1 januari 2019 slechts 1 bewijsmiddel nodig.
Die informatie zou je kunnen verzamelen door deze bij de aanmelding van de koper op te vragen als verplichte gegevens. Bijvoorbeeld het land waar de afnemer zich bevind, of hij de aanschaf doet vanuit huis of mobiel en de IBAN van zijn betaalrekening. Bij vaste klanten kun je ook denken aan het werken met een account.
Bezwaren
Deze nieuwe wetgeving is nadelig voor kleine webshops die digitale producten verkopen. Om tot een correcte btw aangifte te komen moet je extra inspanningen leveren:
- Technische voorzieningen in je webshop inbouwen om de plaats van levering te bepalen; dit brengt kosten met zich mee.
- Extra informatie vragen bij verkoop; dat gaat je omzet negatief beïnvloeden.
- Per land een andere consumentenprijs (incl. btw) hanteren i.v.m. verschillende btw tarieven of één consumentenprijs hanteren en accepteren dat dit marge kost in landen met een hoge btw.
- Naast de gebruikelijke btw aangifte moet je een 2e btw aangifte indienen via OSS.
